Mijn buurvrouw weigerde mij te betalen ($250) om haar huis schoon te maken zoals we hadden afgesproken – ik heb haar een lesje geleerd

Ter verduidelijking zei hij dat hij “ruimte nodig had om weer contact te maken” en op een avond vertrok hij, waardoor ik alleen achterbleef met onze achtjarige zoon Damien en onze pasgeboren dochter Connie. Aangezien hij nooit meer terugkwam, vermoed ik dat hij veel meer heeft ontdekt dan alleen de ruimte. “Graanproducten, alstublieft?” ” vroeg ik aan mijn moeder. Connie’s zachte stem onderbrak mijn gedachtegang. Vanaf de keukentafel keken haar onschuldige, brede bruine ogen naar me op. Ik gaf hem de doos ontbijtgranen van de bovenste plank met een nep-glimlach. Op dat moment snoof en pufte Damien, inmiddels veertien, de keuken in, nog steeds met zijn kenmerkende koptelefoon op. Met een zachte stem kondigde hij zijn intentie aan om Jake te ontmoeten zonder met zijn ogen te rollen. “Zorg dat je voor het donker thuis bent. “Ik rende hem achterna toen hij naar buiten stormde en herinnerde hem eraan dat hij zijn huiswerk moest afmaken als hij terugkwam. Proberen een dak boven ons hoofd te houden terwijl we de verantwoordelijkheden van het alleen opvoeden van twee kinderen combineerden, was onze dagelijkse routine geworden. Werken in een callcenter was nuttig, maar het was niet mijn ideale baan. Een baan hebben was het enige dat ertoe deed in die moeilijke tijden. Op een dag klopte mijn nieuwe buurvrouw Emery, een vrouw van in de dertig, op mijn deur. Ze zag eruit alsof ze dagen niet had geslapen en haar ogen waren rood. “Hé, Prudence, zou je het erg vinden als ik je om een ​​grote gunst zou vragen?” vroeg ze, haar stem lichtjes trillend. Met een knikje liet ik haar binnen. Emery had moeite om haar kalmte te bewaren en stortte neer op de bank. De avond ervoor had ze een wild feest gehad, en toen had haar baas haar voor zaken uitgenodigd. Ze was te druk om haar appartement op te ruimen. Het was een regelrechte ramp. Als ik haar van dienst kon zijn, zou ze mij daarvoor compenseren. Ik keek op de klok en aarzelde. Het idee om wat meer geld te verdienen sprak mij aan, ook al stond mijn dienst op het punt te beginnen. Wij zouden er echt baat bij kunnen hebben. Ik ging aan de slag en werd het snel eens over een bedrag van $ 250. In Emery’s huis lag afval, half opgegeten eten en lege flessen. Ik heb twee hele dagen besteed aan schoonmaken, vegen en het weggooien van afval. Ik voltooide de klus ondanks mijn pijnlijke handen en rug, terwijl ik de hele tijd dacht aan de 250 dollar die Emery had beloofd. Met dat geld zouden we veel kunnen doen. Pas toen Emery terugkwam, ging ik hem zoeken. Toen ik het onderwerp geld ter sprake bracht, keek ze verbaasd en knipperde met haar ogen. Geld? “Wat voor betaling?” ” vroeg ze. Toen ze volhield dat er geen deal was, kelderde mijn moraal. Ze duwde me weg, zei dat ze het te druk had en ging naar haar werk. Ik was verbijsterd en woedend. Ze had me verraden en ik dacht er de rest van de dag over na.Ze durfde te doen alsof we nooit ergens over hadden afgesproken, ondanks al mijn inspanningen. Ik zou niet zomaar toestaan ​​dat ze haar straf kreeg. Mijn volgende zet moest strategisch zijn. Terwijl ik door de woonkamer liep, begon er een idee te ontkiemen; Het idee was riskant, maar ik vond het essentieel. Aan het eind van de dag vulde ik mijn auto met vuilniszakken op de dichtstbijzijnde stortplaats. In deze laatste momenten van hoop waren drastische maatregelen nodig. Ik ging naar huis en rationaliseerde mijn aanpak door voortdurend aan ons gesprek te denken. De straat die naar zijn huis leidde, was volkomen stil.

👇 Om verder te lezen, scroll naar beneden en klik op Volgende 👇